مقایسه انسجام فضایی - زمانی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و افراد بهنجار

علائم و نشانه های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نشان می دهد که آنها در رفتار و اندیشه خود پیوستگی و انسجام ندارند و رفتارهای عجیب و غریب نشان می دهند. این ویژگی ادراکی یا رفتاری در تحقیقات مختلفی به طور ضمنی مطرح و مورد تأیید قرار گرفته است. اما مکانیزم ادراکی که بتواند ویژگی فوق را تبیین کند هنوز مورد مناقشه است. انسجام فضایی- زمانی یکی از حوزه های ادراک می باشد که به معنای ادغام بازنمایی های مختلف از یک محرک در یکدیگر و درک محرک به صورت یک کل واحد می باشد، تا کنون در اختلال اسکیزوفرنیا مورد بررسی قرار نگرفته است، در حالی که می توان به طور ضمنی در نظریات بعضی از محققان (مانند همزلی، 1994) اشاراتی به آن یافت. در این تحقیق فرض شده است که نقص بیماران مبتلا به اسکیروفرنیا در زمینه انسجام فضایی-زمانی می تواند به عنوان مکانیزم اثر گذار در بروز نابهنجاری ادراکی یا شناختی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا باشد. بدین منظور 50 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا، 30 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی و 34 فرد بهنجار با آزمایه مکان یابی خانه خالی مورد آزمایش قرار گرفتند. میانگین سنی آزمودنی ها برابر 2/34 سال و میانگین دوز داروی مصرفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا برابر 7/54 میلی گرم بود. داده های تحقیق با توجه به دو متغیر درستی پاسخ و زمان واکنش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در متغیر درستی پاسخ، بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ضعیف ترین عملکرد را داشته اند که قابل استناد به داروهای ضد روان پریشی نیست. عملکرد ضعیف بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا با توجه به دیدگاه شناختی همزلی (1994) و تحقیقات اخیر در خصوص نقایص عصب شناختی در اختلال اسکیزوفرنیا قابل تبیین می باشد. هم چنین، الگوی عملکرد بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا (در این متغیر) در این آزمایه نیز با دو گروه دیگر تفاوت داشت که نشان از کندی این دسته از بیماران در انتقال اطلاعات بینایی به مراحل پردازشی می باشد. در متغیر زمان واکنش، تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار یافت نشد که این یافته با توجه به کندی موجود در پردازش اطلاعات در هر دو اختلال قابل تبیین می باشد.